Największy region turystyczny Grecji słynie z urodzajnych równin, potężnych gór i kolorytu bardziej bałkańskiego niż greckiego. Grecka Macedonia wiele zyskuje przy bliższym poznaniu, chociaż nie ma tam zbyt wielu atrakcyjnych plaż i głośnych kurortów wypoczynkowych. Na dzikich terenach założono parki narodowe, a w trakcie podróżowania po regionie można zobaczyć kilka interesujących atrakcji zarówno przyrodniczych, jak i związanych z historią. Jedną z nich jest przykładowo góra Olimp, czyli siedziba starożytnych bogów, od lat przyciągająca miłośników wspinaczki i pięknych widoków.

Rozległy teren Greckiej Macedonii graniczy na północy z Albanią, Republiką Macedonii i Bułgarią, natomiast południe wyznaczają turystyczne regiony Riwiery Olimpijskiej i Półwyspu Chalkidiki. Pod względem historycznym i administracyjnym region składa się z dwóch prowincji: Macedonia i Tracja, które zachowały naturalne środowisko. Na zachodzie Macedonii rozciągają się Góry Pindos, z kolei na wschodzie dominują Rodopy, między którymi znajdują się niziny z urodzajnymi glebami. Dziką przyrodą urzeka również znajdująca się na samym wschodzie delta Evrosu. Region zamieszkuje ludność pochodzenia greckiego, zmieszana z iliryjsko-tracką utrzymująca się z rolnictwa i przyjaźnie nastawiona do turystów. Panuje tam klimat kontynentalny, ostrzejszy niż w pozostałych regionach, dlatego lata są wyjątkowo upalne, a zimy mroźne i śnieżne, szczególnie w wyższych partiach górskich.

Historia krainy związana jest z mitologią i postacią króla Makedona, który wraz ze swoim plemieniem założył Królestwo Macedonu, aczkolwiek państwo zdobyło prymat pod panowaniem Filipa II i jego syna Aleksandra Wielkiego, pobierającego nauki u słynnego filozofa Arystotelesa. Początkowo funkcję stolicy mocarstwa pełniła Wergina, której administrację przeniesiono później do Pelli. Aleksander Wielki rozszerzył swoje wpływy na Egipt i Indie, a obszerne terytoria w kolejnych wiekach należały do Rzymian, Saracenów i Bułgarów. Osiedlali się tam również Serbowie i Albańczycy, a po czasach panowania Bizancjum schedę przejęli Turcy osmańscy. Ta część historycznej Macedonii trafiła do Grecji dopiero na początku XX wieku, po licznych konfliktach między Grekami, Bułgarami i Turkami.

Stolicą tej części Grecji są Saloniki – drugie największe miasto kraju sięgające historią III w. p.n.e., zostało założone przez cesarza Kassandrosa i nazwane od imienia jego żony – Thessaloniki. Kiedy dostało się pod panowanie rzymskie szybko zyskało na znaczeniu i stało się głównym węzłem na szlaku z Rzymu na Wschód. Z tego też powodu było atakowane i zdobywane przez Arabów, Normanów, władców Epiru i Bizancjum oraz Turków. W XV w. zostało sprzedane Wenecji, jednak wkrótce byli właściciele zdobyli je ponownie i na pięć stuleci miasto znalazło się w granicach Imperium Ottomańskiego. W tym czasie przekształciło się w metropolię i stało się w XX w. centrum działalności Młodych Turków. Tutaj również przyszedł na świat turecki przywódca ostatniego wieku – Ataturk. Miasto zamieszkiwane było przez wiele społeczności, co przyczyniło się do powstania wielu ciekawych zabytków różnych epok i stylów. Pod koniec I wojny światowej dużą część miasta, głównie dzielnicę żydowską, strawił pożar, który był jedną z głównych przyczyn migracji Żydów z Salonik do Palestyny. W dwudziestoleciu międzywojennym nastąpiło znaczne przemieszanie ludności tureckiej, bułgarskiej i greckiej. Miasto nazywane przez Żydów „Drugą Jerozolimą” dostało się pod okupację niemiecką, podczas której zamordowano 97% tej społeczności. Kiedy Grecja odzyskała miasto ludność turecka i bułgarska w znacznym stopniu została wysiedlona, przez co do dnia dzisiejszego istnieje napięta atmosfera w relacjach tych krajów.

Miasto o tak bogatej i zawiłej historii posiada wiele pamiątek po dawnych dziejach. Jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów jest Biała Wieża wchodząca dawniej w skład fortyfikacji wybudowanych przez sułtana Sulejmana Wspaniałego. Dziś mieści się w niej Muzeum Sztuki Bizantyjskiej, a z wysokiego tarasu rozpościera się widok na port i miasto. Warto zobaczyć również Łuk wybudowany w III w. dla uczczenia zwycięstwa tetrarchy Galeriusza nad Persami i poświęcone mu Mauzoleum. Poza agorą i rzymskim Forum na uwagę zasługuje najważniejszy kościół miasta – św. Demetriusza (nazywana św. Dymitra), który jest patronem miasta. Inne cenne zabytki to: obwarowania bizantyjskie, w których skład wchodzi „Cytadela o Siedmiu Wieżach”, tureckie meczety i świątynie bizantyjskie pochodzące z V-XII w. Miasto posiada swój klimat, a gościnność mieszkańców słynie nie tylko w Grecji, ale całej południowej Europie.

Alexandroupolis – nowoczesne miasto nadmorskie zaprojektowane przez rosyjskich wojskowych w XIX wieku oferuje turystom doskonałą bazę hotelową zlokalizowaną blisko morza, długą plażę oraz promenadę usianą tawernami. Na piaszczystym wybrzeżu w okresie letnim znajduje się mnóstwo urządzeń do zabawy dla dzieci, natomiast dorośli mogą pływać na nartach i skuterach wodnych lub próbować swoich sił na spadochronie ciągniętym za motorówką. doskonałe warunki do uprawiania kitesurfingu panują również na wschodnim wybrzeżu. W wolnym czasie na nudę nie mają czasu pasjonaci historii, gdyż dzieje wielokulturowego regionu najlepiej obrazuje Etnologiczne Muzeum Tracji, po którego zwiedzeniu warto zaszyć się na popołudnie w zaułkach starówki pełnej wąskich uliczek, warsztatów rzemieślniczych i dobrych restauracji. Wieczorami nadmorskie ulice zamykane są dla ruchu kołowego, a do barów ruszają żądni zabawy wczasowicze. Nad rozrywkową atmosferą czuwa wtedy symbolizująca miasto, rozświetlona latarnia morska z 1880 r., będąca przy okazji dobrym punktem widokowym. Jeżeli ktoś znudzi się wypoczywaniem na plaży może z powodzeniem ruszyć w pełen przygód rejs na Samotrakę czy też pokusić się o zwiedzanie Istambułu oddalonego od tej części wybrzeża około 300 km.

Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych, gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.

Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby. Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.

Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne. Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z potrawą, z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co zamówimy na na stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.

Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed południem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem jest kolacja jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż znaczna większość dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród naszych rodaków zdarzają się pisane po polsku.

Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają mieszkańcy. Popularne przed jak i między posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.

Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.

Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia, kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.

Charakterystyczne w smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą, że niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.

Regionalna kuchnia to mieszanka kuchni greckiej i macedońskiej. Można dostać tu typowy dla kuchni Macedonii burek przyrządzany jako ciasto z farszem mięsnym lub grzybowym. Pod tą samą nazwą pojawia się również w innych krajach na północ od Grecji ale jako gruby plaster pieczony w cieście. Dużą popularnością cieszy się sałatka szopska, skordalia me psari kapnisto – przystawka z wędzonej ryby podawanej z sosem czosnkowo-orzechowym i zielonymi oliwkami oraz pstrągi podawane zwykle z pietruszką i pomidorami. Warto spróbować też popularną w greckiej części Macedonii soutzoukakię – klopsiki mięsne doprawione kolendrą, kminkiem i pieprzem. Region Salonik związany jest ze starą krainą Macedonia i jest to jedno z niewielu miejsc w Grecji, gdzie można dostać bardzo dobrej jakości rakiję – bałkańską wódkę z winogron i śliwek. Lokalnym specjałem są tutaj małże podawane gotowane w skorupkach lub bez, z sosem pomidorowo-paprykowym z dodatkiem sera feta.

W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić kilku pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek z mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym widowiskiem.

W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.

W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często również możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.

W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako Backgammon.

Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak również w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z nich tańczy się w kole lub korowodzie. Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na bouzouki. Najbardziej znanym na świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.

Na błękitnych rejsach oprócz pływania w odludnych miejscach, można między innymi podziwiać klasztory góry Athos oraz malowniczy krajobraz Półwyspu Kassandra i Sithonia. Wymagająca jest niekiedy wspinaczka do położonych w górach wykopalisk archeologicznych, niemniej największym wyzwaniem dla śmiałków jest zdobycie Olimpu. W okolicach Alexandropouli bez problemu można wynająć deskę windsurfingową czy popływać na skuterze wodnym, a cała linia wybrzeża Greckiej Macedonii nadaje się do uprawiania snorkelingu. Warto rozglądnąć się także za łopoczącymi wysoko na wietrze kitesurfingowymi żaglami, gdyż w takich miejscach lokalni zapaleńcy korzystają z najlepszych warunków wietrznych.

Weria – miasto związane z historią chrześcijaństwa i św. Pawłem, który według legend nauczał tam w I w. n.e. Najlepiej będą się tam czuli miłośnicy architektury sakralnej, gdyż zwiedzić można około 60 niewielkich, średniowiecznych kościółków wybudowanych w większości między XVI a XVIII wiekiem. Najciekawszą ze świątyń jest kościół Zmartwychwstania Chrystusa z XIV-wiecznymi freskami przedstawiającymi sceny biblijne. Na uwagę zasługuje również muzeum archeologiczne, XII-wieczna katedra i pozostałości starego bazaru.

Wergina – pierwsza stolica Macedonii fascynuje nie tylko bogatą historią, ale również pozostałymi po niej zabytkami archeologicznymi. Na turystów czeka przede wszystkim królewska nekropolia z odkrytymi dopiero w 1977 r grobowcami komorowymi., w których naukowcy doszukali się pochówku Filipa II Macedońskiego – legendarnego władcy i ojca Aleksandra Wielkiego. Część archeologicznych odkryć można oglądnąć na miejscu, aczkolwiek najważniejsze zabytki zostały przeniesione do Muzeum Archeologicznego w Salonikach. W sąsiedztwie wioski znajdują się także ruiny Pałacu Palatitsia – dawnej rezydencji króla Antingonusa Gonatasa, który rządził Macedonią w III w. p.n.e.

Pella – chociaż trudno uwierzyć, że miejsce to odgrywało przed wiekami ogromną rolę i było drugą stolicą państwa macedońskiego, warto zwiedzić to, co pozostało po czasach dawnej świetności. Pella została założona w V w. p.n.e. i w tym właśnie miejscu urodził się król Filip II oraz jego syn Aleksander Wielki. Jeszcze przed zniszczeniem miasta przez Rzymian, swoje nauki wykładał tam Arystoteles, a Eurypides wystawiał dzieła sztuki. Za największą atrakcję miejsca uchodzą wybitne mozaiki przedstawiające sceny myśliwskie, Dionizosa, porwanie Heleny przez Parysa czy walkę Greka z Amazonką.

Edesa – miasto traktowane jest jako brama wjazdowa do północno-zachodniego zakątka Macedonii, pełnego lustrzanych jezior i wyniosłych szczytów. Zatrzymują się tam najczęściej turyści podróżujący do ośrodka winiarskiego Nausa i stanowiska archeologicznego Lefkadia. Uwagę przyciąga malownicza sceneria miasta z piękną rzeką przepływającą przez śródmieście i spływającą później kaskadami przez zielony wąwóz. Nadrzeczne parki doskonale nadają się do spacerowania, tym bardziej że można nimi dotrzeć do najciekawszej dzielnicy Varossi ze starymi młynami wodnymi i domami w bałkańskim stylu.

Jezioro Prespa – lśniący akwen jest jednym z najważniejszych obszarów chronionych na Bałkanach nie tylko pod względem przyrodniczym, ale również historycznym. W czasach bizantyjskich bowiem powstało wiele budowli sakralnych, które można podziwiać w kilku wioskach. Na uwagę zasługują zabytkowe świątynie w Agios Germanos oraz ruiny bizantyjskiego kościoła na wyspie o tej samej nazwie. Niewątpliwą atrakcją jest rejs po jeziorze wzbogacony o zwiedzanie XV-wiecznego kościoła Panagia Eleousas wybudowanego na skale, z której można podziwiać nie tylko niezwykłą panoramę jeziora, ale również malowniczą Albanię.

Kastoria – gratka dla miłośników zwiedzania ujmujących miasteczek zlokalizowanych w niezwykłych okolicach. Kastoria położona na cyplu rozcinającym wody jeziora o tej samej nazwie zachęca do długiego spaceru labiryntem wąskich uliczek i zaułków prowadzących nad błękitną toń. Zgubić się w tym miejscu to nic strasznego, tym bardziej że przy okazji można zobaczyć kilkadziesiąt bizantyjskich kościołów i wspaniałe rezydencje dawnych kuśnierzy pochodzące z okresu między XVII a XIX wiekiem. Jedynym śladem muzułmańskiej obecności w tym miejscu jest meczet Koursoun Tzami, natomiast mury bizantyjskich fortyfikacji pamiętają zmagania z okresu II wojny światowej. Wspaniałą zabudowę bałkańskiej architektury można również podziwiać w trakcie rejsu organizowanego po jeziorze przez lokalne agencje turystyczne. W Kastorii znajdują się również ważne muzea przedstawiające historię, obyczaje i kulturę regionu.

Ksanthi – wąskie, brukowane uliczki, orientalna egzotyka, okoliczne plantacje tytoniu i piękne rezydencje z XIX wieku – tak właśnie wygląda stolica prowincji o tej samej nazwie, która w 1919 r. na mocy traktatu pokojowego została odebrana Bułgarii i przyłączona do Grecji. Oprócz prawosławnych Greków mieszkają tam muzułmanie i mniejszość turecka dysponująca autonomią. W mieści można znaleźć największy targ w okolicy oraz Muzeum Folkloru zlokalizowane we wnętrzach starego domostwa.

Komotini – na turystów zwiedzających miasto czeka mieszanka wpływów tureckich i greckich. W obrębie starówki znajduje się kilka meczetów zdradzających strzelistymi kopułami wpływy muzułmańskie, interesujące jest Muzeum Archeologiczne oraz Muzeum Folkloru i Historii, a także miejscowy bazar, na którym można znaleźć wszystko, czego dusza zapragnie.

Wykopaliska Maronia i Mesimvria – stanowiska archeologiczne położone na południowy-wschód od Komotini z pewnością zainteresują miłośników historii. Zwiedzić można ruiny z czasów rzymskich i bizantyjskich, położone w malowniczych okolicach góry Ismaros. Starożytne miasto miał założyć Maron – syn Dionizosa, którego później uczcili budowniczy sanktuarium, teatru i domów z mozaikami podłogowymi.

Filipia – w mieście założonym przez Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego, rozegrała się wielka bitwa decydująca o losach Cesarstwa Rzymskiego. Jednak to nie jedyna znacząca rola w historii – właśnie tam św. Paweł ochrzcił Lidię – pierwszą nawróconą i ochrzczoną w wierze chrześcijańskiej mieszkankę Europy i świętą Kościoła katolickiego i ewangelickiego. Turyści mogą zwiedzić między innymi ruiny więzienia, teatru i kościoła.

Delta Ewrosu – jedno z największych w Europie lęgowisk ptactwa, gdzie obcowanie z dziką przyrodą można połączyć z wypoczynkiem w kilku hotelach znajdujących się w miejscowościach Loutros i Trianopolis.

Kiedy najlepiej wybrać się do Greckiej Macedonii?
Typowy sezon wakacyjny w Greckiej Macedonii zaczyna się na w maju i trwa do połowy września, kiedy panuje tu okres bezdeszczowy, a temperatura przekracza 25°C. Bujna roślinność i bliskość gór łagodzą letnie upały i dają schronienie przed słońcem, warto jednak pamiętać, że wraz z wysokością temperatura maleje i w wyższych partiach gór może być o wiele chłodniej niż na wybrzeżu.

Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?
W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ceny również różnią się w sklepach w centrum miast czy w dużych kurortach od cen peryferii i wiosek turystycznych.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Greckiej Macedonii?
W miejscowościach turystycznych jest wiele sklepików z pamiątkami, gdzie oprócz gadżetów związanych z wyspą czy poszczególnym miastem dostać można ręcznie tkane materiały i wyroby skórzane.

Trzeba pamiętać, że większość sklepów zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem czynne są do 21.00. W poniedziałki, środy i soboty godziny otwarcia sklepów są krótsze i kończą się w porze sjesty.

Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Greckiej Macedonii?
Największym węzłem komunikacyjnym są Saloniki, skąd biegnie szeroka autostrada zarówno wzdłuż wybrzeża na półwysep Kasandra, jak również do centralnej części kraju. W miejscowościach górskich drogi mogą pozostawiać wiele do życzenia i wypożyczając auto, skuter czy nawet rower, należy zachować ostrożność. Przy wypożyczeniu auta zazwyczaj wymagane jest okazanie europejskiego prawa jazdy, podobnie jak podczas kontroli służ mundurowych. Polskie prawo jazdy nie zawsze jest akceptowane. Alternatywą są taksówki, które poza tymi z lotniska, nie są drogie. Ponieważ greccy taksówkarze nie zawsze znają angielski lepiej zapisać miejscowość i dokładny adres oraz upewnić się co do taryfy.

Jakie plaże znajdują się w Greckiej Macedonii?
Turyści poszukujący pięknych plaż najlepsze, piaszczyste wybrzeże znajdą w Alexandroupoli. Plaże są tam czyste, zadbane i dysponują dobrą oprawą rekreacyjno-wypoczynkową. Jeżeli ktoś poszukuje ustronnej atmosfery powinien wybrać się na zachód miasta, gdzie wzdłuż drogi rozciągają się kilometry piaszczystego i żwirowego wybrzeża.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji samolotem nie potrzebujemy paszportu, jednak podróżując autokarem czy samochodem przed wyjazdem należy się upewnić czy trasa nie przebiega przez kraje, gdzie wymagany jest paszport.

W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie podejmowana praca na terenie kraju.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Atenach www.athens.polemb.net

Najbliższe ambasady i konsulaty:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej
Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
www.athens.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie
Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Salonikach
Grecja, Saloniki, 78 Tsimiski Str., 546-22
Tel.: (00-302-310) 288-205 Faks: (00-302-310) 234-153